.
.
.
.

 

 

Balsamia vulgaris Vittadini 1831

Poz. Syst. Helvellaceae, Pezizales, Pezizomycetidae, Pezizomycetes, Ascomycota, Fungi

Balsamia vulgaris

Balsamia vulgaris
Gleba dojrzałego owocnika
Balsamia vulgaris
Powierzchnia owocnika
Balsamia vulgaris
Grupa dojrzałych owocników

 

CECHY MAKROSKOPOWE

Balsamia vulgarisDojrzałe owocniki

 

Owocniki 0,5-2 cm średnicy, kuliste lub owalne w zarysie, ale na ogół z wieloma wgłębieniami i fałdami. Powierzchnia za młodu żółtawoczerwona, potem czerwono-brązowa, do bordowo-brązowej w okresie pełnej dojrzałości. Bardzo często z mniejszymi lub większymi obszarami zabarwionymi na lilowo lub fioletowo. Pokryta wyraźnymi brodawkami, tępymi na szczycie, piramidalnymi – brodawkowanie w młodych owocnikach czasem przybiera formę spękaliny. Gleba biała w okresie dojrzałości żółto-kremowa, na przekroju labiryntowata z przenikającymi się fałdami i pustymi komorami wewnątrz owocnika. Smak lekko słodkawy, zapach niezbyt intensywny, nieprzyjemny, chemiczny.

 

CECHY MIKROSKOPOWE

Balsamia vulgarisZarodniki w worku

Balsamia vulgarisParafizy

 

Perydium pseudoparenchymatyczne 80-130 μm zbudowane z grubościennych, zabarwionych na żółto-czerwono komórek o średnicy 10-25 μm. Komórki w obrębie brodawek są na ogół większe, niż komórki tworzące głębsze warstwy perydium. Worki owalne, wydłużone, czasem gruszkowate z krótkim trzonkiem. Średnia wielkość worków 60-110 x 30-50 μm. Worki zawsze 8-zarodnikowe z zarodnikami ułożonymi bezładnie. Parafizy długie, cylindryczne, septowane, obłe na szczycie, o średnicy 3-5 μm. Zarodniki cylindryczne do owalnych o średniej wielkości 20-35 x 10-27 μm, Q=1,9-2,4, hialinowe, z trzema dużymi kroplami tłuszczu i czasem kilkoma małymi pomiędzy.

 

Balsamia vulgaris
Balsamia vulgaris Balsamia vulgaris
Powierzchnia perydium
Przekrój perydium
Komórki perydium

SIEDLISKO

 

 

 

Balsamia vulgaris wyrasta na glebach zasadowych. Najczęściej mikoryzuje z Fagus sylvatica i Quercus robur. Jest gatunkiem ciepłolubnym. Wyrasta do 5-7 cm pod powierzchnią gleby, na ciepłych, silnie nasłonecznionych stokach w miejscach pozbawionych roślinności zielnej. W warunkach polskich osiąga pełną dojrzałość późną jesienią, a czasem nawet zimą. W zimnych latach nie dojrzewa wcale.

WYSTĘPOWANIE

Balsamia vulgaris

 

Balsamia vulgaris jest znana z jednego historycznego stanowiska w Polsce. Współcześnie została zlokalizowana na trzech nowych stanowiskach. Jest gatunkiem rzadkim. Równie rzadka w większości krajów Europy – częściej znajdowana jedynie w cieplejszych regionach południowej Europy.

Wyżyna Krakowsko-Częstochowska DF 66, Babice k. Chrzanowa, Listopad 2009
Beskid Mały – DF 96, Koziniec k. Wadowic, Październik 2011
Wyżyna Krakowsko-Częstochowska – DF26, Ogrodzieniec k. Zawiercia, Październik 2016

 

 

UWAGI

Balsamia vulgarisDojrzałe owocniki

 

Bardzo podobnym gatunkiem - poza nieco inna barwą - nie wykazującym istotnych różnic w budowie makroskopowej jest Balsamia polysperma. Różni się inną budową zarodników.

Polska nazwa gatunku to Balsamka pospolita. Nazwa jest prostym przełożeniem nazwy łacińskiej nadanej przez Vittadiniego ale nie oddaje charakteru gatunku – będącego w obrębie rodzaju gatunkiem najrzadszym.